پایان نامه کارشناسی رشته الهیات و معارف اسلامی با عنوان انسان و آدم در قرآن

 
مقدمه:
انسان كلمه عام و آدم لفظ خاص است.در بعضی از تفاسیر، دو لفظ آدم و انسان را در آیات مربوط بخلقت بیك مفهوم و آنهم مفهوم عام دانسته‌اند، در صورتیكه در قرآن كلمه «انسان» فقط بمفهوم عام ذكر شده و لفظ آدم جز به عنوان اسم خاص بكار برده نشده است.مثلا در آیات ذیل:
 
ان لی للانسان الاماسعی  و وصینا الانسان بوالدیه احساناً .
از كلمه انسان جز مفهوم عام تحصیلی نمی‌شود. اما در آیه 35 از سوره بقره : و قلنا یا آدم اسكن انت و زوجك الجنه .
و در آیه 121 از سوره شریفه «طه»":  و عصی آدم و به فغوی 
با توجه بآیه  مقدمه آنم یعنی آیه 120 از همان سوره (طه)  كه بیان حال از یك فرد معین و مشخص است، كلمه آدم را جز بمفهوم خاص نمی‌توان منسوب ساخت .
 
ب- در آیاتی كه لفظ آدم بطور ساده آمده است هیچگاه این نام مسبوق به الف و لام نیست. این نشان بر آن است كه اسم خاص «آدم » احتیاج بمعرفی ندارد:
قال یا آدم انبئهم باسمائهم . و اذقلنا للملائكه اسجدوا لادء... 
 
ج- در آیه 59 از سوره آل عمران:
ان مثل عیسی عندلالله كمثل آدم... 
كه بعداً بیشتر مورد استناد و استفاده واقع خواهد شد، اگر آدم فرد معینی نبوده و لفظ عام باشد تشبیه «مثل عیسی» بآن تشبیه كه امر خصوصی است تشبیهی بمورد و نامتناسب خواهد بود و این دور از شأن قرآن است.
 
د- آیه 58 از سورهمریم كه قسمت اول آن باین بیان است:
اولنك الذین انعم الله علیهم من النبیینمن ذریه آدم و ممن حملنا مع نوح و من ذربه ابراهیم...  بخوبی می رساند كه «آدم» نیز بمانند نوح و ابراهیم علیهم‌السلام فرد معین و مشخصی بوده تا پیغمبران از نسل او و آنان مورد انعام الهی قرار گرفته‌اند.
 

 پیدایش آدم از میان انسانها 

كلام الهی در آیه 33 از سوره آل عمران چنین است:
این آیه علاوه بر آنكه نام ادم را مانند نوح و ابراهیم (ع) بصورت اسم خاص ذكر می‌نماید، بیان روشی راجع بوضع و محیط پیدایش آدم نیز دارد:
« اصطفی» بمعنی برگزیدن و انتخاب كردن است و چون از باب افتعال است، مفهوم كوشش و دقت هم از آن حاصل می‌شود.برگزیدن هر فرد از میا جمع و جمعیت‌های همسان و همنوع او صورت می‌گیرد. نوح و هر یك از برگزیدگان آل ابراهیم و آل عمران، پس از آمادگی‌های روحی و معنوی كه در زمینه‌های مساعد نسلی و تربیتی پیدا كردند، از میان قوم خود یعنی مردمی كه با آنها زندگی می‌كردند انتخاب شده‌اند.وقتی بنص آیه، نوح (ع) و پیغمبران آل ابراهیم و آل عمران از میان مردم زمان خود برگزیده شده‌اند، قطعاً همین وضع برای آدم (ع) كه شرایط دیگر و مخصوصی برای او در آیه ذكر نشده، فراهم بوده است، او هم از میان همنوعان خویش كه از نظر جسمی و وضع زندگی مثل او بودند، برخاسته وبرگزیده شده است.
 

خلقت آدم از میان انسانها

بعد از پیدایش انسان صورت گرفته است.از آیه 23 سورة آل عمران و چندین آیه دیگر كه بتدریج و به تناسب در فصلهای دوم و سوم مورد بحث قرار خواهد گرفت فهمیده می‌شود كه آدم اولین انسان نیست. بتصریح این آیات، آدم از میان جمعی كه مثل او بودند و از پیش با او می‌زیستند برگزیده شده بنابراین خلقتی موخر نسبت به پیدایش انسان داشته است و لهذا بیان آنكه نوع انسان از آدم پدید آمده است، از نظر قرآن مبا و اساسی ندارد و بهیچوجه درست نیست.
 
 
کلمات کلیدی:

آدم

انسان

خلقت

انسان و آدم در قرآن