تورن  معتقد است اوقات فراغت، رهایی از قوانین و مدل های رفتاری پذیرفته شده ی اجتماعی است (هندری  و همکاران، 1381). ماکس کاپلان  در کتاب فراغت در آمریکا، در مفهوم فراغت بر حسب زمینه های ذهن گرایانه ی خود، تجدید نظر می کند و در آن ابعاد گوناگونی می بیند؛ برای او فراغت یک فعالیت فرهنگی است و سرشتی از نوع بازی دارد. به عقیده ی کاپلان فراغت باید از دو زاویه ی فردی و اجتماعی بررسی شود؛ یعنی نخست رضایت درونی و دوم ارزشی که جامعه برای آن قائل است (اسدی، 1352). نئومیر  به ارتباط فراغت و فرهنگ اعتقاد دارد و به نظر او با دگرگونی جامعه و فرهنگ در طول تاریخ، فراغت هم دچار دگرگونی شده است. به طوری که امروزه فراغت به صورت بخشی از ارزش های مورد قبول و دارای اهمیت جامعه درآمده است (موموندی، 1380). فراغت شامل آن بخش از زمان است که فرد در آن مقید به انجام تقاضای زیستی و امرار معاش نیست و می تواند به شکل آزاد و اختیاری به برنامه های انتخاب شده خود بپردازد (شیخعلی زاده، 1387).

چگونگی گذراندن اوقات فراغت معرف ویژگی های فرهنگی جامعه است. موجودیت و اصالت فرهنگ هر جامعه بر مبنای فرصت ها و اوقات فراغت افرادی است که در آن جامعه زندگی می کنند. تمدن های انسانی، تجلی اوقات فراغت است. بنابراین اگر طرح و نقشه ی زندگی و کار جوانان با برنامه هایی که برای اوقات فراغت خود تنظیم می کنند، مغایرت داشته باشد و یا تفریحات و فعالیت های فراغتی آنها از نظر ارزشی و فرهنگی با آموزه ها و ارزش های اجتماعی متباین و متمایز باشد، اوقات فراغت به یک مشکل اجتماعی مبدل می شود. پس اوقات فراغت مفید عامل شکوفایی استعدادها و کسب تجارب سودمند است و اوقات فراغت آسیب زا عامل آسیب، بیماری، انواع بزهکاری و انحراف است (احمدی و همکاران، 1384)

در جامعه ی ما که اکثریت آن را قشر جوان تشکیل می دهد و اوقات فراغت و ضرورت آرامش، استراحت و زمان تفریح برای همه ی افراد جامعه، به خصوص جوانان، همچون مصرف غذا و هوا محسوس است، تحقق این امر نیاز به همت ملی دارد. از اوقات فراغت به عنوان دوران بازسازی یا تجدید قوا یاد می کنند؛ بنابراین می بایست از عوامل موجود، حداکثر استفاده را کرده و جهت پر کردن یا به تعبیر بهتر، غنی سازی اوقات فراغت جوانان، اقدامات مثمر ثمری انجام داد. 

اوقات فراغت دلپذیرترین اوقات آدمی است. بخشی از عمر فرد که از آن خود او است. ساعاتی فارغ از کار روزانه و رنج ایام که در آن کاری را انجام می دهد که خود می خواهد، خود برمی گزیند و اگر عامل بیرونی دخالت نکند، به رضا و رغبت دل می گذراند. این زمان عظیم که یک سوی آن بارور کردن عمر و زندگی و سوی دیگر آن تباهی و به هدر دادن این لحظات شیرین و زودگذر است، فرصتی گرانبها از عمر آدمی است. اوقات فراغت به میل و اراده انسان سپری می شود و می تواند در راه آموختن، ساختن، پژوهش، تربیت، مشارکت های داوطلبانه  اجتماعی، خدمات رایگان انسانی، گسترش افق های فکری، ورزش و فعالیت های مختلف بدنی و یا در بسیاری از عرصه های دیگر صرف شود. نیاز به گذراندن اوقات فراغت و چگونگی گذراندن آن به گونه ای اجتناب ناپذیر به منزله یک ارزش برای تمام افراد جامعه و به عنوان یک پدیده  اجتماعی و فرهنگی مهم مطرح است.

فهرست مطالب
1-8-2- فعالیت بدنی در اوقات فراغت    11
فصل دوم    12
مقدمه    13
2-1- اوقات فراغت    13
2-1-1- دیدگاه های اوقات فراغت    29
2-1-2- کارکردهای اوقات فراغت    31
2-2- فعالیت بدنی و ورزش در اوقات فراغت    37
2-3- حمایت اجتماعی    42
2-4- پیشینه تحقیق    50
منابع