هدف از این تحقیق بررسی نقد دلالت های مکتب اگزیستانسیالیسم با فرمت docx در قالب 27 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب
نقد دلالت های مکتب اگزیستانسیالیسم
2-4-1مقدمه143
2-4-2نقد اگزیستانسیالیست¬های خدا باور144
2-4-3نقد وجود گرایان سکولار144
2-4-4نقد در ماهیت145
2-4-5نقد در انتخاب و مسئولیت147
2-4-6نقد در انتخاب ارزشها148
2-4-7نقد در مسئولیت آموزه¬های اخلاقی149
2-4-8نقد در مسئولیت153
2-4-9نقد در مسئولیت ادبیات156
2-4-10 نقد در فردی بودن مسئولیت158
2-4-11 نقد پژوهشگر159
2-4-11-1 نقد در آزادی159
2-4-11-2 نقد در آگاهی160
2-4-11-3 نقد در انتخاب ارزش¬ها161
2-4-11-4 نقد در آسیب¬شناسی اجتماعی تعلیم و تربیت162

از بررسی آراء و دیدگاه¬های فلسفی و تربیتی کی¬یرکگور، یاسپرس، مارسل و تیلیش به نظر می-رسد این خداباوران مسیحی، تحت تأثیر جوّ طوفان¬زای وجودگرایی، خواسته یا ناخواسته، و دانسته یا نادانسته کوشیده¬اند اندیشه¬های خود را با جوّ پدید آمده محک زنند و جریان مزبور را به نفع باورهای دینی خویش مصادره کنند؛ غافل از اینکه وجودگرایی، خود نیازمند کسب اعتبار است.

 با مراجعه به اندیشه¬های وجود گرایان خداباور با کانونی از التقاط و دوگانه¬¬گرایی روبه¬رو می¬شویم که از یک سوی بر آزادی فردی و شخصی انسان از هر گونه التزام نظری و عملی پای می¬فشارد، و از سوی دیگر، می¬خواهد انسان را تحت فرمان و اراده خدا درآورد. در این نگاه دوگانه بیش از آنچه به اصالت و وحدت وجود خداوند نظر شود، به اصالت وجود انسان و وحدت فردی و شخصی او توجه شده است.

 در این صورت، این اراده و خواست فرد انسان است که بر خواست و اراده الهی تقدم دارد. بدین ترتیب، هم سیمای انسان مخدوش شده، و هم وجود و عظمت خداوند تحت الشعاع وجود و حضور فرد یا افراد انسانی قرار گرفته است. در نتیجه، فرد همچنان در فضای تیره و تار احساس اضطراب و بی¬معنایی و بیهودگی به سر می¬برد. بدیهی است پیش از اینکه اعتقادات ایمانی این صاحب¬نظران امواج وجودگرایی را درنوردد و بر آنها فایق آید، خود مغلوب آن امواج گردیده است. (رهنمایی، 1388، 125)

هیچ یک از دیدگاه¬های سه¬گانه وجودگرایان لائیک، نمی¬توانند هستی و انسان را آن گونه که باید تفسیر کنند. در  اردوگاه تربیتی این سه نظر، انسان، ناخواسته و به رغم ناتوانی خود مجبور است تنها با اتکا به آرزو، خواست و قدرت خویش و بدون هیچ پشتوانه¬ای از جهان ماوراء بکوشد به کمال نهایی خود برسد؛ چه، اساساً جهان ماورایی وجود ندارد که بتوان به آن تکیه کرد.

به انسانِ تربیت یافته نظام فکری سارتر که می¬نگری، موجودی محکوم به آزادی بی¬حد و حصر، مقهور تنهایی و بی¬کسی و سرگردانی و پوچی و بیهودگی می¬بینی. تربیت یافته اندیشه هایدگر، شخصی است که با عزم و اراده خویش هستی موجودات خود را در چنبره بحران هویت گرفتار می¬بیند؛ بحرانی که از آن راه گریزی نیست. وضعیت رقت¬بار متربی نیچه از این نیز وخیم¬تر است. 

وی باید به گونه¬ای طاقت¬فرسا بکوشد تا قدرت را به چنگ آورد و خواست و خواهش خود را حاکم کند؛ چه، در غیر این صورت، محکوم شکست و فنا خواهد بود و بی¬ارزش و بدفرجام خواهد شد. بر این اساس، مشخص است که تکلیف و سرانجام انسان مکتب وجودگرایی سکولار چه خواهد بود! (رهنمایی، 1388، 138)